Oneerlijkheid en Onrecht

"Je vrienden van vandaag zijn je vijanden van morgen"

Een uitspraak die mijn Opa altijd gebruikte en nu ik ouder en wijzer ben geworden begrijp ik helemaal wat hij bedoelde, al is het een harde levensles die nooit zal wennen!

Ik ben zelf een redelijk positief persoon, een dromer, romanticus en wellicht ook een tikkeltje naïef. Ik neem niet snel een blad voor mijn mond, ben een open boek en een prater. Praten vind ik erg belangrijk, in mijn relatie maar ook in vriendschappen. En dan bedoel ik vooral praten met elkaar en dus niet praten over elkaar! In het leven leer je een aantal dingen, bouw je een mensenkennis op en leer je ook op je gevoel en intuïtie te vertrouwen. Ik ben een gevoelsmens, voel stemmingen van anderen feilloos aan en merk heel snel als dingen anders gaan dan dat ze altijd zijn gegaan. Zo voel ik dus ook van te voren vaak al aan als er problemen gaan komen, mijn gevoel houdt me niet snel voor de gek. Of ik daar altijd blij mee ben? Nee, het is niet altijd gemakkelijk om van te voren al te voelen dat er iets gaat gebeuren maar dat je nog niet precies je vinger er op kan leggen. Ik heb een aantal dingen waar ik slecht tegen kan, mensen die wispelturig zijn, dus mensen die heel snel van stemming veranderen. Oneerlijkheid is een tweede ding waar ik erg slecht tegen kan, ik ben van mening dat eerlijkheid en openheid nog altijd twee hele belangrijke punten in het leven zijn. Onrecht, daar kan ik erg slecht mee omgaan, dat er bijvoorbeeld dingen worden gezegd over personen die helemaal niet waar zijn, ik ben een verdediger, een spreker, wil dingen altijd in eerlijkheid weerleggen en dit in hele duidelijke bewoordingen. Dat mijn geheugen me nooit in de steek laat is daarin wel een pluspunt, zo kan ik dingen altijd tot in detail terug halen, hoe dingen zijn gezegd, op welke momenten dit was en waarom dingen gezegd of gedaan werden. Hierdoor kan ik altijd erg goed in verweer gaan als mensen me confronteren met onwaarheden of zaken die niet terecht zijn. Maar, als mensen veel zeggen en denken maar het me niet vragen, dan valt er ook geen waarheid van mijn kant te vertellen, dan valt er geen verweer te geven en dan kom je in het onrecht traject. 

Je vrienden van vandaag zijn je vijanden van morgen, mijn Opa was een wijs man met uitspraken die je altijd bijblijven en waarvan je later de waarde in ziet. Ik ben ouder geworden, kan me nu sneller neerleggen bij beslissingen van anderen, zo ook als vriendschappen en/of contacten niet meer fijn aanvoelen. Vroeger toen ik jong was wilde ik overal bewijzen voor, als ik dan voelde dat iemand niet betrouwbaar is wilde ik eerst bewijzen voor mezelf dat mijn gevoel gelijk had. Dit heb ik nog wel maar in mindere mate, als iets niet meer soepel loopt, er geen gesprek meer met een persoon mogelijk is dan ben ik klaar, de welbekende bezem er door en einde hoofdstuk. Misschien hard, maar jezelf keer op keer laten kwetsen is denk ik nog harder. Ik ben misschien een tikkeltje egoïstischer geworden, of misschien kan ik beter zeggen "gemaakt"  want door hoe anderen met je omgaan vorm je ook een deel van hoe je in de toekomst met anderen omgaat. Zo ben ik iemand die mensen niet snel meer vrienden noemt, ik spreek vaker over kennissen, de bewoording vriend moet je bij mij verdienen die krijg je niet zomaar. Ondanks dat vergis ik me nog vaak in vriendschappen en heb ik wel geleerd dat de grootste vrienden de dieren zijn. Dat is het volgende punt, ik ben een dierenvriend, in mijn leven staat de dier misschien wel hoger dan de mens. Dieren zijn eerlijk, houden je niet voor de gek, kwetsen je niet, hebben geen eigenbelangen en ze roddelen niet. Wellicht dat ik me daarom zo fijn voel bij dieren, een dier is puur, bij een dier hoef je niet te denken of het fake of waarheid is. Daarom kan ik erg slecht tegen dierenleed, kan ik er niet tegen als mensen harde woorden over dieren uitspreken, dieren als minderwaardig zien, dieren dumpen als het voor hun niet meer goed genoeg functioneert. Ik kan er niet tegen als dieren bewust bij elkaar worden gezet om zich te vermenigvuldigen en als het dan niet gaat zoals gehoopt de dieren de schuld krijgen, ze ineens "klote"  zijn of met scheldwoorden worden aangeduid. Als ik een dier ooit in de ogen heb gekeken, dan voel ik een band en al is dat dier dan in mijn dagelijkse leven niet om me heen is doet me toch verdriet als er over dat dier "gemeen" wordt gesproken. Mensen die om dieren geven, dieren geregeld in de ogen aankijken herkennen dit misschien ook wel. Demonstranten die voor dierenrechten strijden en voor de dieren opkomen gebruiken geregeld de bewoording "hun pijn is onze pijn, hun lijden is ons lijden"  en dit verwoord in één zin precies hoe ik het ook ervaar. 

Je vrienden van vandaag zijn je vijanden van morgen. Als mensen/vrienden negatief kunnen spreken tegen je over andere mensen/vrienden dan kun je er al bijna vanuit gaan dat ze dit ook net zo makkelijk over jou doen. Mensen zijn redelijk doorzichtig, verraden zichzelf vaak zonder dat ze dit eigenlijk doorhebben. Ik heb nooit begrepen als mensen slecht over iemand tegen me spreken en ik later zie dat ze bij die zelfde persoon op de koffie zitten, heb nooit kunnen snappen dat dit schijnbaar normaal is. Voor mij is dat niet echt normaal, ik kan niet goed tegen schijnheiligheid. Als ik iets bij iemand online post dan is dat ook altijd gemeend, als ik geen goed gevoel bij iemand heb dan kan ik ook niet schijnheilig reacties posten. Als mijn gevoel dan vervolgens is gezakt en ik dingen heb kunnen relativeren dan kan ik wel weer verder gaan waar ik was gebleven, maar ik heb wel altijd een bepaalde verwerkingstijd nodig. Als ik contacten met mensen verbreek dan is daar altijd veel aan vooraf gegaan. Ik verwijder niet van de één op de andere dag zomaar mensen uit mijn leven, ook al is dat in het digitale leven tegenwoordig wel heel makkelijk. Nee, als ik mensen ineens verwijder dan is dat niet ineens, dan heb ik daar een hele goede reden voor. En als omstanders daarin een mening hebben vind ik dat helemaal prima, maar het zou nog mooier zijn als de omstanders mij zouden vragen naar dingen alvorens ze een mening gaan hebben of een eenzijdig verhaal meteen als waarheid gaan zien. En jammer genoeg doen mensen dat niet altijd, zijn ze erg goed in het geven van stempels maar kennen ze eigenlijk helemaal niet de gehele waarheid. En dat vind ik jammer, heel erg jammer zelfs! 

De aanleiding van mijn blog nu is een grote schoonmaak die ik in mijn "online" vriendenlijst heb gehouden gisteren. Mensen hebben wellicht wel meegekregen dat er dingen speelde en dat ik bepaalde mensen verwijderd heb. Er zullen zeker mensen tussen hebben gezeten die me nooit iets hebben misdaan, maar dat zijn alsnog mensen die er onbewust bij betrokken zijn geweest, is het door roddels en verhalen van anderen, is het door onduidelijke bewoordingen van anderen, ze hebben er in ieder geval een verband mee gehad. Ik was klaar met het zetten van vraagtekens bij mensen, als iemand me zegt dat mensen over me spreken, maar die persoon zegt er niet bij welke mensen dit dan zijn dan zal ik zelf moeten gaan screenen. Wellicht dat er onbewust dan ook mensen tussen zitten die misschien nooit over me hebben gesproken, maar dat ik moet denken dat ze het wel zouden hebben kunnen doen is voor mij op zo een moment al genoeg reden om mijn rug er naar toe te keren. Het zijn mensen die ik dan alleen online ken, mensen die ik in mijn echte leven ook om me heen heb daar ga ik veel liever persoonlijk mee in gesprek. Als dit niet mogelijk is komt pas het vervolgtraject, want als er niet meer valt te praten dan is het hoofdstuk eigenlijk al afgerond. 

Mensen zullen er allemaal hun eigen verhaal bij hebben, ik hoop dat die mensen begrijpen dat hun verhaal dan niet op waarheid gebaseerd is , mensen die mij eerlijk zelf vragen hebben gesteld die kunnen wel zeggen dat ze een realistisch beeld hebben. Ik ga openbaar online geen rellen veroorzaken, zo zit ik niet elkaar. Maar ik schuw ook niet de waarheid, als mensen me vragen stellen dan zal ik altijd naar alle eerlijkheid antwoorden. Er zijn al teveel mensen die waarheden weg poetsen, dingen verwijderen online, wat er niet meer staat heeft vast ook nooit bestaan! Maar mijn waarheid en de dingen die ik allemaal heb gezien en gehoord kunnen online weg worden gepoetst maar in mijn geheugen blijven ze toch altijd staan! Mijn eindeloze geheugen die me zelden in de steek laat en die dingen naar waarheid kunnen verwoorden. 

Er is één persoon geweest die de "aanstichter" is geweest van mijn grote online schoonmaak. Deze persoon heeft alle punten die ik hier boven benoemde als "dingen waar ik niet tegen kan"  doorlopen. Oneerlijkheid, vooroordelen, onrecht, respectloos gedrag naar dieren toe, onrust zaaien, wispelturigheid en bovenal kwetsen! Er zijn een aantal dingen waar ik voor door het vuur ga, mijn ouders, mijn vriend, mijn dieren en alle dieren uit de wereld. Als mensen bovengenoemde pijn doen of kwetsen dan komt de strijder in me naar boven! Noem dieren nooit "klote"  noem onschuldige net geboren dieren geen "klote nestjes"  omdat ze ziek zijn. Wees realistisch en draag waardig de waarheid waarom ze ziek zijn of overlijden. Deze dieren waren voor het leven geboren, het leven besliste ook anders, niet de natuur, maar de mens want het was de keuze van de mens om ze geboren te laten worden. Je kunt deze dieren niet uitwissen, alsof ze nooit hebben bestaan. Het waren levende wezens met gevoel en inderdaad, hun pijn is mijn pijn, hun lijden is mijn lijden!! Spreek geen kwaad over de ouders van mijn dierenkinderen want daarmee kwets je mij, ze hebben namelijk wel het leven geschonken aan mijn lieve dieren, ik heb ze ooit in de ogen gekeken en inderdaad als je hun kwetst dan kwetst je mij! Laat een dier nooit minderwaardig zijn door persoonlijke ruzies, een dier kan er niet aan doen dat mensen ruzie maken, een dier vroeg er niet om waar geboren te worden. Wis nooit dieren uit alsof ze nooit hebben bestaan omdat je bang bent wat anderen over je zullen gaan zeggen. Bedenk jezelf altijd dat de mensen die roddels en leugens geloven zonder naar de andere kant van het verhaal te vragen nooit echt vrienden zijn geweest en zulke mensen zul je dan ook niet missen als ze niet meer in je leven zijn. 

Je vrienden van vandaag zijn je vijanden van morgen.. Maar de grote vraag is of die vrienden dan wel echte vrienden zijn geweest! We leven soms echt in een film, mensen dragen maskers, ze acteren en vaak allemaal vanwege eigenbelangen. En als mensen niet meer wijzer van je kunnen worden dan ben je uit geacteerd en wordt je net zo makkelijk vervangen voor een andere acteur of schrappen ze gewoon je personage en veranderen een verhaallijn. Zo speel je een lief vriendinnetje en zo ben je de verrader zonder dat je er zelf iets over hebt te zeggen.. De film draait gewoon door en iedereen zal er een eigen mening over hebben. Voor de één is het een comedy, voor de ander een sprookje en voor de ander een thriller. Maar één ding is zeker, voor iedereen die nooit het script heeft uitgelezen is het een fictie! 

Voor de mensen die over me willen spreken het advies om ook eens met mij te spreken, mijn film heeft namelijk ook een script en het is zeker de moeite waard om die eens door te nemen...

Je vrienden van vandaag zijn je vijanden van morgen dit sprak ooit een wijs man en ik ben trots dat die wijze man mijn Opa was en dat hij dit als wijze levensles aan me mee heeft gegeven. Of het ook zal werken als schild om nooit meer gekwetst te worden dat denk ik niet, maar het zal me zeker beschermen in de dingen die ik mensen wel of niet vertel. Want wat je vandaag in vertrouwen zegt kan morgen zomaar de hoofdrol in een film hebben maar gelukkig hebben we allemaal een eigen afstandbediening in handen!

*we zappen naar het volgende avontuur*