Bovenste foto's, Magic Thunder zwaait zijn vriendjes uit in de cattery en begint daarna samen met ons zijn reis naar huis.
In de auto onderweg naar huis, was nog even spannend voor hem maar al snel kwam hij even lekker op schoot en heeft daarna de hele weg lekker liggen slapen in de bench met het stoffe deurtje er van open.
-Verslagje van Gisteren-
We begonnen om 04:30 met onze reis richting Hamburg. Ik kon nog niet echt genieten, heb erg veel moeten huilen nog vanwege Jumaana en heb een erg zwaar weekend gehad wat het er ook niet makkelijker op maakte. Toen ik ineens een berichtje kreeg van het nieuwe gezin waar Jumaana nu is met het bericht dat het zo enorm goed gaat, ze goed eet en op de bak gaat en dat ze zo enorm lief is en deze mensen al zo gelukkig met haar zijn viel er ineens iets van mijn schouders. Een bevestiging voor mezelf, het is goed zo. Toen ik foto's en filmpjes kreeg waarop ik ook echt kon zien hoe goed het met haar gaat kwam voor mij de omschakeling, verdriet maakte plaats voor opluchting en langzaam kwamen weer de kriebels en plezier vanwege de komst van Thunder. We konden in Nederland goed doorrijden en lagen lekker op schema. Onderweg nog even getankt en koffie voor onderweg meegenomen. Eenmaal in Duitsland kwamen we al snel in een file, hebben daar een uurtje ongeveer echt stil gestaan, was een ernstig ongeluk gebeurd met twee vrachtwagens, de achterste chauffeur bleek het niet te hebben overleefd hoorde we op de Duitse radio. We waren dus een uurtje later in Hamburg maar hebben verder gelukkig geen oponthoud gehad. Weer erg genoten van ons bezoekje aan de cattery van Katrin. Wat een heerlijke katten en honden heeft ze toch, we hadden voor de honden en katten wat lekkers meegenomen en we waren dus weer snel dikke vriendjes met ze haha! Toen ik onze Thunder voor het eerst in het echt zag viel mijn mond echt even open, nog mooier dan ik had verwacht, groot en een enorme vacht! Hij is zo mooi en overstijgt al mijn dromen over een toekomstig blue smoke wondertje. We hebben een hele poos bij de katten gezeten, geknuffeld met ze en veel met de fokster gepraat, mooi om te zien dat er ook tussen echte dierenvrienden zoveel gelijkenissen zijn. En toen kwam het moment van terug naar huis gaan. Thunder was het eerste stukje erg onder de indruk, was ook een beetje aan het hijgen maar al snel had hij vertrouwen en kwam hij even lekker bij me op schoot achter in de auto waarna hij zelf de bench weer in liep en daar lekker heel de reis heeft liggen slapen.
Foto's van zijn eerste uurtje hier thuis
Eenmaal thuis hebben we het gedaan zoals we altijd doen, Thunder op de grote krabpaal gezet zodat hij alles goed kon overzien en de rest hun gang laten gaan. De katers kwamen al snel kijken en snuffelen, ging allemaal erg goed. De twee dames hebben even geroken maar dat rook toch maar erg vreemd dus blazen en rechts omkeer. Thunder is niet onder de indruk als ze naar hem blazen, dat is wel heel fijn. Naar de honden heeft hij niet geblazen of gegromd (naar de katten ook niet) en net als Siddhi en Bojangles toen ze hier kwamen is hij gewoon erg relaxed. Siddhi reageert ook erg goed op hem en Bojangles vind het nog vreemd wat zich uit in nieuwschierig gaan kijken en dan blazen. Het bekende gedrag wat we vaak na een dag of drie weg zien gaan omdat een kitten dan meer de vertrouwde geur van hier heeft. Thunder heeft gisterenavond al van het natvoer staan smullen, heeft een plas op de kattenbak gedaan en is daarna mee naar boven gegaan om te gaan slapen. Toen ik vanochtend wakker werd was hij niet meer boven en is hij dus zelf naar beneden gegaan. Ik kwam beneden en zag hem relaxed op de krabpaal liggen. Hij heeft nu ook een veilig plekje naast de bank gevonden, daar hebben we een kussen liggen en heeft hij beschutting van de krabpaal. Hij ligt daar nu al een poosje lekker te slapen en heeft vandaag alweer twee keer lekker gegeten. Hij reageert erg op mijn stem en ik zie de zelfde vrolijkheid in hem als dat mijn Bojangles heeft. Als ik tegen hem praat begint hij al te knorren zo enorm lief. Meneertje is net 19 weekjes maar scheelt qua formaat niet veel met zijn 5 weken oudere half-broertje Bojangles. Een flink ventje dus. Hij is hier nog geen 24 uur en kan niet anders zeggen dan dat het al heel goed gaat, ik denk dat we na een paar dagen alweer kunnen zeggen dat het is alsof hij hier altijd al is geweest.. We zullen het zien... Maar voor nu is het enorm genieten en ik denk dat dit per dag alleen maar meer en meer zal gaan worden.
Hier een paar foto's van ons geweldige ventje die ik vanochtend van hem heb gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten