Drie weken

De twee kleine mannetjes zijn hier alweer bijna drie weken. Wat is de tijd toch snel voorbij gevlogen en het lijkt of ze er al veel langer zijn. Zo waren we aan het aftellen om ze te gaan halen en nu zouden we ze al niet meer weg kunnen denken uit ons gezinnetje. En wat ben ik toch enorm trots op deze twee lieverds! Ze doen het zo bijzonder goed, al vanaf het eerste moment dat ze hier binnen kwamen en kennis maakte met hun nieuwe familie hebben ze alle harten hier weten te veroveren. Ze hebben alle twee een heerlijk karakter, trekken heel erg naar elkaar toe maar zijn ook altijd bij de andere katten en honden te vinden, spelen met ze en kruipen graag bij ze om een dutje te doen. Ze hebben meerdere papa's en mama's nu, al blijft Loebieloe het meisje die alle moederlijke taken op zich neemt. Mystic wast de kleintjes ook, Hunter, Wolf en Rossie kruipen ook geregeld bij ze en zorgen dat ze netjes gewassen van hun plaats opstaan. 

Het is gewoon enorm genieten en ik kan uren naar ze kijken, hoe ze heerlijk aan het spelen zijn of hoe ze lekker knorrend bij me op schoot kruipen. En wat vind ik ze toch mooi! Natuurlijk zijn alle kittens schattig, maar die van ons zijn toch wel het aller mooiste en schattigste *haha*

Ach, ik glunder gewoon van trots en daar maak ik geen geheim van! Voor sommige mensen is het misschien jammer dat ik geen negatieve verhalen te vertellen heb, dat alles ook deze keer weer op rolletjes is verlopen, de roedel het nog sneller accepteerde dan voorgaande keren, we geen diarree verhalen of vlooien verhalen te melden hebben en dat deze twee lieverds ook nog eens schitterend in looks en karakter zijn. Toen we aan ons avontuur begonnen waren de vooroordelen van sommige mensen niet gering. En natuurlijk hoorde we dat via via en spraken de mensen ons niet zelf aan. Voor die mensen die wellicht ook hier lezen kan ik enkel zeggen dat ze nog een voorbeeld zouden kunnen nemen aan ons, onze diertjes en de fokker in Duitsland waar we zijn geweest. Sorry mensen, de roddelmachine heeft weinig te doen, al zullen mensen in hun bekrompen en jaloerse hoofdje altijd wel verhaaltjes bedenken, ze komen negen van de tien keer niet overeen met de realiteit. 

Een jaar geleden eindigde onze cream silver droom in een groot verdriet en nu precies een jaar later is onze droom toch compleet geworden en zo eindigen we daar waar we ooit begonnen.

En nee, geen enkele maine coon is waarschijnlijk zeldzaam, maar als dromen uitkomen en nog mooier zijn dan dat je altijd dacht overstijgt dat alles en juist daarom kan ik mijn liefjes de mooiste en aller liefste vinden.

Ons roedeltje is gewoon heerlijk in harmonie en ik kan niet anders dan glunderen, trots zijn en enorm genieten, vooral heel veel genieten!